Public Intimacy | Mahrem-i Umumî

2015

Public Intimacy is a series of five photographical tableau that pursues ceremonial order of a traditional Turkish wedding. Images of hierarchical settings depict gender discourse in the Turkish cultural landscape, that is overtly ruled and fantasized by tradition and belief systems. Recalling the spectacle aesthetics of manuscript illustration, that is commonly known as Miniature Painting, this work replaces imperial authority with patriarchal society and applies meticulous depiction quality in elaborately collaged photographic imagery, to generate a contemporary approach to the major medium of Ottoman pictorial art. As each photograph represents an ultimate composite of both taken and found images, all figures are slight variations of two figures; one male, one female, whose faces are shot separately and juxtaposed digitally on various postures, to embody eclectic stereotypes. The series opens with Bridal Bath scene, a tradition in which bride is bathed in front of her in-laws and ends up with Wedding Night, that culturally functions as a ritual of losing virginity. The overall sexual aggression is exposed on the central scene, an explicit carouse, titled Illegitimate, that is surrounded and contradicted by Votive of bride and Prayer of groom. Juxtaposing private and public, this project seeks to explore paradoxical codes of social affirmation, that is evolved around fantasized female virginity and heteronormative image of male.

Mahrem-i Umumî, Türk kültürünün gelenek ve inançlarla şekillenen cinsiyet algısını, düğün töreninin hiyerarşik düzeni üzerinden ele alan 5 fotoğraflık bir seri. Minyatür Resmi olarak bilinen Osmanlı Resim Sanatı’nın ihtişamlı estetiğinden yola çıkan çalışma, emperyal otoriteyi resmeden titiz çizim tekniğini, ataerkil toplumu konu alan detaylı bir fotografik kolaja dönüştürerek, bu görsel geleneğe çağdaş bir yaklaşım sunmayı amaçlıyor. Her sahne, çekilen fotoğraflar ve toplanan görsellerin bir bütününü oluştururken, her figür de, tek bir kadın ve erkeğe ait portrelerin farklı vücutlara yerleştirildiği birer eklektik klişeye dönüşüyor. Proje, Gelin Hamamı’yla açılıyor; bekaret kaybetme ritüeli olarak da bilinen Gerdek Gecesi ile sona eriyor. Bastırılmış cinsellik, serinin tam ortasında yer alan Gayri Meşru’nun müstehcen atmosferinde açığa çıkıyor; kendisini çevreleyen Adak ve Namaz sahnelerinin muhafazakarlığıyla adeta tezat oluşturuyor. Mahrem-i Umumî, kamuyla özeli iç içe geçirirken, fantazileşmiş kadın bekareti ve heteronormatif erkek imajı üzerinden toplumsal kabulün çelişkili kodlarına dair görsel bir okuma sunuyor.